درود

در ابتدا باید بدانیم که کنیز و یا غلام یا برده از کجا می آیند، معمولا در جنگ ها از هر طرف اسیر گرفته می شود، که در گذشته این اسیر ها برده یا غلام نامیده می شدند، از لحاظ عقلی کلا سه کار می شود با اسیر گرفته شده انجام داد:

1 : او را کشت : این  راه حل انسانی و اخلاقی نمی باشد.

2: او را زندانی کرد : هزینه بر است. ( مخصوصا در گذشته که ساز و کار زندان ها و مبادله و … به این صورت نبوده و جنگ ها عموما تا پیروزی کامل یک طرف ادامه داشته )

3: او را آزاد کرد : عقلانی نیست.

اما در گذشته راه حل دیگری مرسوم بوده اینکه اسیر به زور  برای کسی که به جنگ او رفته و شکست خورده کار کند و زنده بماند و به زندگی ادامه بدهد…

حال چرا خود امامان معصوم ما اسیر جنگی ( برده ) و کنیز داشتند؟

جواب سوال این است که به فرض کسی که به جنگ با پیامبر ( ص ) می رود آیا اگر واقعا به درستی اخلاق و رویه پیامبر (ص ) را می شناخت باز هم به جنگ با پیامبر می رفت؟ قطعا  کسی به جنگ با پیامبر می رود که با حقیقت وجود پیامبر آشنا نیست.

( نکته ای هم که باید بدانیم در اسلام برده یا کنیز گرفتن مسلمان حرام است ، در واقع این حکم نشان از جنبه آموزشی داشتن برای برده ها می دهد )

وقتی افراد در جنگ ها اسیر می شدند ، و به زور مدتی را در منزل پیامبر و امامان معصوم خدمت می کردند وقتی با مرام و مسلک این بزرگواران آشنا می شدند خواه نا خواه به اشتباه خود پی می بردند و چه بسیار شاگردان بسیاری که به همین روش تربیت می شدند و آزاد می گشتند و مبلغ دین اسلام می شدند. و حتی بسیاری از آنها پس از آزاد سازی از امامان جدا نمی شدند، همچون جَون بن حُوَی غلام سیاه پوست امام حسین ( ع ) که امام جون را از رفتن به میدان بازداشت ولی او خطاب به امام گفت: به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا خون من با خون شما درآمیزد و در روز عاشورا در رکاب امام حسین ( ع ) به شهادت رسید.

همچنین پیامبر به سایر مسلمانان هم به طور غیر مستقیم سفارش می کردند که اسیران جنگی ( یا همان برده های ) خود را آزاد کنند، مانند سفارش به ثواب بسیار زیاد این کار و کفاره برخی از گناهان که برخی از آنها آزاد کردن برده است.

اما کنیزان:

همانطور که اعلام شد اغلب جنگ ها تا فتح کامل یک شهر و کشور ادامه داشت، پس از جنگ در صورتی که شوهران زنان لشکر مغلوب کشته شوند ، تعدادی زن و فرزندان بی سرپرست می شوند، که بغض و کینه لشکر پیروز را به دل دارند، حال دو راه حل هست یا اینکه آنها را به حال خود رها کرده ، یا اینکه آنها را نیز تحت حمایت خود گرفته و آنها را نیز با ایدئولوژی خود آشنا کرده تا هم حامی مالی و سرپرستی برای آنها بوده باشیم ، هم اینکه آنها را با حقیقت اسلام آشنا کنیم ( در نظر داشته باشید که برده و کنیز گرفتن از مسلمان حرام است )

بد نیست نگاهی هم به تاریخچه پیدایش وهابیت داشته باشیم:

پس از تشکیل وهابیت در عربستان در زمان عثمانی ، حاکم مدینه نامه ای برای خلیفه عثمانی  ( در ترکیه امروزی ) نوشت و وی را از خطر سقوط حکومت در مدینه آگاه کرد ، حاکم عثمانی به کمک مصر لشکری به عربستان فرستاده و کلیه وهابیان را قلع و قمع کردند، زنان و فرزندان این وهابیان ناچار راهی کویت شدند و پس از 100 سال دوباره لشکری تشکلیل داده و به مدینه و مکه حمله کردند و همین آل سعود کنونی را  که اکنون شاهد آن هستیم را تشکیل دادند.

به راستی اگر در همان زمان قلع و قمع شدن آنها توسط عثمانی ها زنان و فرزندان آنها تحت عنوان کنیز تحت حمایت گرفته می شدند، شاید دست از عقاید اشتباه خود بر می داشتند و وهابیت کنونی وجود نداشت و این همه خون ریخته نمی شد.

وَعَسَىٰ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

چه بسیار شود که چیزی را بد می شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است