پاسخ اجمالی :

از دفاتر مراجع معظم تقلید، پاسخ های زیر دریافت شد:

مقام معظم رهبری:

در مقابل نمازی که اقامه می کنند نمی توانند پول بگیرند. البته اگر به عنوان حق رفت و آمد، کرایه ماشین و… باشد، اشکال ندارد.

اما گرفتن حقوق ماهیانه از دولت (در مقابل اقامه ی نماز) این حکمش نسبت به موارد، اشخاص، دولت ها و… فرق می کند.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی:

در این گونه مسائل باید به بزرگان (علمای) همان کشور و منطقه مراجعه نمود؛ زیرا که آنان به مسائل آن جا آگاه تر می باشند.

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی:

اگر گرفتن حقوق از دولت باعث ایجاد وظیفه برای آن روحانی شود، کما این که در بعضی کشورها این گونه است، گرفتن حقوق جایز نیست. همچنین اگر دولت هم دولت اسلامی نباشد، در این صورت هم گرفتن اجرت جایز نیست

1. برخلاف ادعای شبهه امامان جماعت بابت خواندن نماز پولی نمی گیرند!

2. به فتوای تمام مراجع، برای انجام کار واجب نمی توان مزد یا پول دریافت کرد! لذا کسی برای اقامه نماز حق دریافت پول و مزد ندارد.

3. مبالغ احتمالی پرداختی به امامان جماعت، بابت هزینه های رفت و آمد و سایر کارهای مستحبی که در آن مکان پذیرفته اند پرداخت می شود که بدون اشکال است.

4. اکثر روحانیون مانند کسانی که در مساجد و حسینیه های عمومی نماز اقامه می کنند، حتی هزینه های رفت و آمد نیز دریافت نمی‌کنند!

هزینه زندگى آنان با اندک شهریه اى که از طرف حوزه علمیه و مراجع به آنان پرداخت مى کنند اداره مى گردد

پاسخ مثالی :

اگر بخواهیم به عنوان یک شغل به روحانیت نگاه کنیم وقتی شغل های بسیار پر سود دیگری مثل پزشکی و طلا فروشی و … وجود دارد، اگر کسی طالب دنیا و مادیات باشد به احتمال زیاد روحانیت را انتخاب نمی کند!

فرض کنیم ما 18 سال داریم و در زمان انتخاب مسیر زندگی خود هستیم:

• اگر برویم دانشگاه و پزشکی بخوانیم ، باید چندین سال درس بخوانیم و سپس دکتر شویم و برای مخارج زندگی به درآمد برسیم.
• اگر برویم دنبال کار آزاد چندین سال شاگردی کنیم و سپس اوسا شویم و برای مخارج زندگی به درآمد برسیم.
• اگر برویم دنبال معلم شدن ، باز هم درس بخوانیم و سپس برای مخارج زندگی به درآمد برسیم.
• و …. و هزاران شغل دیگر

اما اگر 18 سالمان شد و ما برای رضای خدا روحانیت را انتخاب کردیم و رفتیم چند سال حداقل درس خواندیم و علوم دینی را برای یاد دادن به بقیه یاد گرفتیم و الان می آییم در اجتماع و از لحاظ مالی خود را با بقیه مقایسه میکنیم ، هر کسی بسته به حرفه ای که یاد گرفته منبع درآمدی دارد اما ما چه؟ پس هزینه های زندگی ما باید از کجا تامین شود؟ مگر همه چیز برای ما رایگان است و زندگی های ما خرج ندارد؟

جدای از آن که بعد از اتمام درس روحانیت آنها را برای تبلیغ دین به مناطقی که نیاز باشد می فرستند، مثلا فرض کنید شما که بچه مشهد باشین را به یکی از روستاهای بوشهر برای تبلیغ بفرستند، بلاخره شما در آن روستا نمیخواهید یک مسکن اجاره کنید ؟ غذا بخورید؟ اینها هزینه ندارد؟ آیا این روحانیان حق ازدواج و بچه دار شدن و … را ندارد ؟ آیا زندگی متاهلی هزینه ندارد؟ این هزینه ها از کجا باید تامین شود؟

اینجاست که باید از کمی دور تر به قضیه نگاه کرد که دامنه دید ما گسترده تر شود ، نه از نزدیک ، ( هزینه زندگى آنان با اندک شهریه اى که از طرف حوزه علمیه و مراجع به آنان پرداخت مى کنند اداره مى گردد ) اگر از نزدیک نگاه کنیم میگوییم روحانیت چرا  شهریه می گیرد برای یک کار خدایی؟

چندی پیش دختری رسانه ای شد که درگیر یک رابطه نامشروع شد و فیلم آن همه جا پخش می شد و بعد از این ماجرا آن دختر خودسوزی کرد، اگر ما خدای ناکرده جای پدر آن دختر بودیم چه می شد؟ قطعا اگر آن دختر و پسر از لحاظ مذهبی تقویت شده بودند هیچ گاه کارشان به اینجا نمی کشید. اینجاست که شاید به اثر هزینه برای که برای خمس می دهیم و تبلیغات دینی می کنیم پی ببریم….

و چه بسیار روحانیانی که من یک نمونه از آن را به چشم دیدم که پدر دو شهید می باشد و درآمد آن از راه کشاورزی است. ( شیخ رحیم جابر انصاری ار روحانیان دهاقان )